Przedszkole Otwock

tak naprawdę pierwsza i najważniejsza decyzja związana z edukacja naszego dziecka nie może być zupełnie przypadkowa. Ponieważ jak wiadomo, od niej samej naprawie wiele będzie mogło zależeć. To wszytko powoduje, że w ostatnim czasie naprawdę bardzo dużym zainteresowaniem cieszy się przede wszystkim przedszkole Tarchomin do którego wiele dzieci pragnie się dostać. Wiadomo, że jeśli zależy nam na tym, by jednak dziecko wiele się nauczyło, oraz by mogło rozwijać swoją pasję, to właściwie od samego początku można będzie zmienić swoje właściwe podejście, by można było osiągnąć jakieś sukces...

Dzieci są często nietolerancyjne i niesprawiedliwe wobec rówieśników, ale chcą mieć nauczyciela, który jest sprawiedliwy. Po drugie, dzieci kochają sprawiedliwość. Gdy ktoś ją naruszy, pragną natychmiastowej kary. Podobają się im nauczyciele, którzy potrafią narzucić sprawiedliwy system ocen i odpowiadają im rozsądne zasady społeczne.

Oczywiście, że tak bym zrobił i co więcej, tak zrobiłem. Kilka lat temu byłem zajęty niezwykle odpowiedzialnymi zadaniami, co wywołało u mnie zmęczenie i nerwowość. Pewnego wieczoru miałem szczególnie zły humor i stałem się bardzo popędiiwy w stosunku do mojej dziesięcioletniej córki. Wiedziałem, że nie byłem sprawiedliwy, ale czułem się zbyt zmęczony aby skorygować swoje zachowanie. Przez cały wieczór oskarżałem Danę o coś, czego nie była winna i wiele razy niepotrzebnie się denerwowałem. Gdy poszedłem spać, poczułem się nieswojo z powodu swojego zachowania i postanowiłem przeprosić ją następnego ranka. Po dobrym śnie i smacznym śniadaniu spoglądałem na życie bardziej optymistycznie. Podszedłem do córki, zanim wyszła do szkoły i powiedziałem: „Dano, jestem pewien, że wiesz, iż my tatusiowie nie jesteśmy doskonali. Męczymy się i denerwujemy, jak inni ludzie i czasami wstydzimy się swojego zachowania. Wiem, że wczoraj wieczorem nie byłem dia ciebie sprawiedliwy. Byłem strasznie zdenerwowany i proszę, abyś mi to wybaczyła.” Dana objęła mnie i tym, co powiedziała, wstrząsnęła mną do głębi: „Wiedziałam, że będziesz musiał mnie przeprosić tatusiu i to jest w porządku, przebaczam ci.”

Co robi wówczas nasza para zakochanych, gdy po raz wtóry odkryje, że uczciwe życie stało się ciężkie i nie do zniesienia? Znam kobiety i mężczyzn, podobnie jak wy, którzy pędzą od jednego uczciwego życia do drugiego w daremnym poszukiwaniu niekończącej się przyjemności oraz zaspokojenia swoich seksualnych i egoistycznych potrzeb. Postępując w ten sposób, zostawiają oni na swojej drodze poprzednich mężów lub żony, którzy czują się odrzuceni, pełni goryczy, niekochani. Produkują małe dzieci, które tęsknią za ojcowską czy matczyną miłością, ale nigdy jej nie znajdują. Wszystko, co pozostaje po tym marszu ku starości, to pasmo zerwanych relacji, rozbitych żyć ludzkich oraz wrogo nastawione dzieci. Pewna zasada biblijna przepowiada ten nieunikniony rezultat: „Następnie popędliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a skoro grzech dojrzeje, przynosi śmierć” (Jk 1, 15).

Jaką odpowiedź ma Pan dla tych, którzy twierdzą, że bycie matką i gospodynią domową jest nudno i monotonne? Mają rację, ale powinniśmy zauważyć, że na dobrą sprawę każde inne zajęcie jest również nudne. Cóż podniecającego znajdziemy w pracy telefonistki, która przez cały okrągły dzień włącza i wyłącza wtyczki połączeń telefonicznych patologa medycznego, który od rana do wieczora bada preparaty mikroskopowe i kultury bakterii dentysty, który cale życie spędza na borowaniu i plombowaniu, plombowaniu i borowaniu prawnika czytającego zakurzone księgi w zacisznej bibliotece pisarza piszącego stronę po stronie? Niewielu z nas doświadcza podniecającego bicia serca w każdym momencie naszego życia zawodowego. Kilka lat temu w czasie pobytu w Waszyngtonie mieszkałem w hotelu, w sąsiedztwie słynnego wiolonczelisty, który miał tego wieczoru dać w tym mieście koncert muzyki klasycznej. Słyszałem przez ścianę, jak ćwiczył – przez wiele godzin. Nie odtwarzał żadnych pięknych fragmentów symfonii – wciąż na nowo powtarzał gamy i zestawy ćwiczeń. Zaczął ćwiczyć wczesnym rankiem (wierzcie mi!) i nie przerwał aż do momentu koncertu. Jestem pewien, że gdy tego wieczoru wyszedł na scenę, wielu jego słuchaczy pomyślało sobie „Co za fascynujące życie!”. Też mi urok! Ja przypadkowo wiedziałem, że muzyk ten spędził cały dzień w pustym hotelowym pokoju w towarzystwie swojej wiolonczeli.

Jeśli chodzi o bezpośrednią odpowiedź na pana pytanie, to w większości przypadków nie indywidualne zróżnicowanie powoduje, że sprawienie lania nie daje efektów. Gdy środki karania zawodzą, dzieje się to zazwyczaj z powodu podstawowych błędów w ich stosowaniu. Zdarza się, że za podwójną karę uzyskuje się połowę sukcesu. Badałem sytuacje, gdy rodzic powiedział mi, że dziecko ignoruje otrzymywane lania, łamiąc ponownie tę samą zasadę, za której nieprzestrzeganie je dostał. Są cztery podstawowe przyczyny braku sukcesów.

Proszę wybaczyć, że się powtarzam, ale muszę jeszcze raz sformułować tę zasadę: dążymy do tego, czego nie możemy osiągnąć, ale nie szanujemy tego od czego nie możemy uciec. Prawda ta jest szczególnie istotna w dziedzinie miłości romantycznej i przypuszczalnie miała wpływ również na twoje życie miłosne. Otóż często zapominamy o tym, że małżeństwo niczego w tej zasadzie nie zmienia. Ilekroć jeden z partnerów pogrąża się w braku szacunku do samego siebie… gdy ujawnia, że boi się odrzucenia przez drugiego partnera… gdy błaga go i prosi o wyciągnięcie ręki … często spotyka się z oszołamiającą postawą pogardy ze strony tego, którego kocha i potrzebuje. Podobnie jak w relacji przedmałżeńskiej nic tak bardzo nie gasi płomienia miłości jak to, gdy jeden z partnerów uzależnia się emocjonalnie od drugiego i z łatwością akceptuje brak szacunku. Przekazuje on faktycznie następującą wiadomość: „Żebyś mnie nie wiem jak źle traktował, ja wciąż będę leżeć u twych stóp. ponieważ nie mogę bez ciebie żyć”. Jest to najlepszy znany mi sposób na zniszczenie pięknej przyjaźni.

Co mogę zrobić, jeśli mój trzyletni syn Jan nie chce iść spać wieczorem? Wstaje i wspina się, gdy przy nim stoję. Rodzice, którzy nie potrafią wyegzekwować od swojego małego dziecka, aby siedziało na krześle lub w łóżku, nie panują nad nim. Najwyższy więc czas, aby ten stan zmienić.

Kiedy zwykle występuje ten kryzys i czy jest on zjawiskiem powszechnym wśród mężczyzn?Okres zwątpienia w siebie pojawia się zazwyczaj w trzeciej lub czwartej dekadzie życia, ale może się zdarzyć i w piątej. Jeśli chodzi o częstotliwość występowania, Lee Stockford ogłosił wyniki trzech badań przeprowadzonych na 2100 osobach. Wyciągnął wniosek, że 80’/ badanych przeżywa pewnego rodzaju stan urazowy między trzydziestym czwartym a czterdziestym drugim rokiem życia. Ta ocena jest zgodna z moimi własnymi obserwacjami, dotyczy zwłaszcza mężczyzn kierujących się silną ambicją i odnoszących sukcesy zawodowe.

Co przeżywa mężczyzna podczas w pełni rozwiniętego kryzysu na półmetku życia? Dr Jim Conway napisał książkę zatytułowaną Men in Mitl-Life Crisis („Mężczyźn...

W życiu chrześcijanina niezbędne jest eliminowanie pewnych pozytywnych obszarów działania tak, aby móc lepiej realizować inne. Jest to najwłaściwsza droga do osiągnięcia lepszej jakości w tych słusznych działaniach, które nam pozostaną. Ale ostrzegam: nie należy posuwać się zbytnio w racjonalizowaniu swojego działania, np. w celu uniknięcia prac w kościele. Taka postawa nie jest usprawiedliwiona.

W celu sprostania tym wymaganiom organizm dziewczynki przechodzi w okresie pokwitania wiele przemian. Jedną spośród tych ważnych zmian jest menstruacja i cieszę się, że o nią pytasz. Jest to temat, który dziewczynki muszą dokładnie rozumieć na długo wcześniej. Większość szkół dostarcza dziewczętom informacji na ten temat w piątej lub w szóstej klasie, a zatem to, co teraz powiem może być tylko powtórzeniem tego co już wcześniej słyszałaś i widziałaś. Sądzę jednak, że ważne jest aby chłopcy również rozumieli ten proces, chociaż rzadko są oni właściwie informowani na ten temat.

„Sto lat temu, gdy dziecko postąpiło źle, często było opisywane jako „złe dziecko”. Obecnie, za jakiekolwiek niepowodzenie czy bunt w młodym pokoleniu wini się rodziców – prawdopodobnie szukając odbicia ich błędów i wad. Taki pogląd jest często niesprawiedliwy i nie uwzględnia wolności młodego czlow‘ieka w prowadzeniu własnego życia”.

Zupełnie dobrze radzę sobie z moimi własnymi słabymi stronami i wydaje mi się teraz, że mógłbym podjąć jakieś dodatkowe kroki w kierunku umocnienia własnej pewności siebie. Co by Pan radził?

Czy odczucie to jest w zgodzie z Pismem Świętym? Prowadzenie Pana jest zawsze zgodne z Pismem Świętym i daje nam to niezawodny punkt odniesienia i porównania.