Nie ma sensu świadomie stwarzać inny od rzeczywistego obraz własnej osoby, ale sądzę, że jest również błędem wpadanie w drugą skrajność. Podczas gdy ktoś plecie o wszystkich swoich śmiesznych niedostakach, słuchacz tworzy sobie trwałą opinię o tej osobie.

Muszę przyznać, że mój mąż również nie jest w stanie zaspokoić moich potrzeb. Jest on nieromantycznym, niekomunikatywnym mężczyzną i zawsze takim pozostanie. Jest to impas w betonie. Raczej niż trwać, myślałam o tym, żeby wziąć rozwód. Zrobiłabym to niechętnie i wciąż ze sobą „dyskutuję” na ten temat. Proszę mi powiedzieć, czy dla ludzi takich jak ja rozwód jest „wyjściem”?

„Co zrobić z dziećmi?” – oto często najtrudniejszy problem, przed którym stają misjonarze. Nie proponuję ostatecznego rozwiązania tego przykrego problemu, chociaż mam pewne określone poglądy na tę kwestię. Zajmowałem się dziećmi misjonarzy, z których wiele stało się zgorzkniałymi, z powodu ofiar jakich od nich wymagano. Zostali pozbawieni bezpiecznych domów w krytycznym okresie swojego rozwoju i doświadczyli głębokich ran emocjonalnych w tym procesie. W konsekwencji powszechny stał się bunt młodzieży wśród tych młodych ludzi, którzy byli obrażeni na rodziców i Boga za to, że wysłał ich daleko. Dlatego jestem przekonany, że jednostka rodziny misjonarskiej powinna pozostać nienaruszona, o ile to tylko możliwe. Nie przecenię tego, jeśli podkreślę znaczenie miłości i wsparcia ze strony rodziców podczas początkowych lat życia dziecka. Poczucie bezpieczeństwa i dostatku u dzieci jest pierwotnie zakorzenione w stabilności domu i rodziny.

Ale jest ona nierzeczywista – tak samo sztuczna, jak wszyscy męscy superherosi. których rolę grają w kinie Burt Reynolds i Roger Moore. Po obu stronach linii dzielącej rodzaje mamy do czynienia z czystą fantazją.

Jednakże, jak utrzymuje jeden z lekarzy: O ile czynniki te zakłócają równowagę, dla większości kobiet psychiczne przystosowanie się nie byłoby zbyt trudne, gdyby nie zmiany fizyczne. Kobieta zaczyna sobie wyraźnie uświadamiać utratę swojej lizycznej atrakcyjności, zauważa widoczne zmiany cery, zniekształcające sylwetkę pokłady tłuszczu, zanik piersi. Podrażniona lub nieodpowiednia pochwa może przysporzyć dalsze zmartwienie. Wszystko to wywiera głęboki wpływ na jej psychikę.

Odnośnie do zagadnień psychologicznych zawartych w pańskim pytaniu, trzeba przyznać, że niewątpliwie jest pewna słuszność w obecnym przekonaniu, że uczucia złości nie powinny być przechowywane wewnątrz. Z chwilą, gdy jakiekolwiek potężne uczucie o zabarwieniu negatywnym zostanie zepchnięte poza obręb naszej świadomości, kiedy jeszcze w pełni w nas ono szaleje, ma potencjalną moc rozdarcia i rozerwania nas od środka. Proces, poprzez który spychamy silne uczucie w sferę naszej nieświadomości nazywa się „tłumieniem”, jest niebezpieczny z psychologicznego punktu widzenia. Napięcie w nim wytwarzane pojawi się zwykle gdzie indziej w postaci depresji, niepokoju, lub całego łańcucha zaburzeń fizycznych.

Rzecz jasna nie wszystko, co mieści się pod formułą ..złość” jest naruszeniem prawa bożego, jako że w liście do Efezjan 4,26 jesteśmy pouczani: „Gniewajcie się, a nie grzeszcie”. Wiersz ten mówi mi, że jest różnica między silną emocją a kipiącą wrogością, którą Pismo Święte zawsze potępia. Wydaje się, że naszym pierwszym zadaniem jest wyjaśnienie tej różnicy. .

– 9. Czy to nie byłoby okropne, gdybym stał się homoseksualistą (homoseksualista to ktoś, kto czuje pociąg do tej samej płci. Chłopiecjest zainteresowany chłopcami, a dziewczyna dziewczętami. Homoseksualizm to nienormalne pragnienie, które jest odbiciem głębokich problemów, ule nie występuje ono zbyt często i jest bardzo mało prawdopodobne, aby wystąpiło u ciebie)?

– Zazwyczaj nie. Rozważmy trzy podstawowe objawy w świetle leczenia farmakologicznego:

– 1. Nadruehliwość. Właściwa recepta może być bardzo skuteczna w „znormalizowaniu” aktywności ruchowej dziecka. W opanowaniu tego objawu leczenie wykazuje największą skuteczność.

Na początku listy najbardziej szanowanych i najwyżej cenionych cech w naszej kulturze jest atrakcyjność fizyczna. Ci, którym trafiło się mieć tę cechę są często szanowani, a nawet budzą obawę tych, którzy jej nie mają. lekceważy się i odrzuca bez ich własnej winy. Chociaż wydaje się to bardzo niesprawiedliwe, ta miara ludzkiej wartości jest zauważalna od pierwszych chwil życia, gdy ładne niemowlę jest wyżej oceniane od brzydkiego. Z tego powodu nierzadko matka wkrótce po urodzeniu pierwszego dziecka jest przygnębiona. Wiedziała ona,że noworodkisą w większości niezbyt ładne, ale nie spodziewała się takiej katastrofy! W rzeczywistości miała skrytą nadzieję, że urodzi roześmiane, mrugające i mrużące oczy sześciotygodniowe dziecko z reklamowego obrazka, mające cztery przednie ząbki i rumiane policzki. Zamiast tego przynosi się jej czerwone, bezzębne, łyse. z pomarszczoną buzią, krzyczące małe stworzenie, które często ma chęć odesłać z powrotem. Widzą państwo, że wartość tego niemowlęcia liczącego jeden dzień życia jest poddawana w wątpliwość nawet przez jego rodziców.

Dlaczego uczucie nienadawania się i poczucie własnej niższości występuje obecnie tak często wśród ludzi w każdym wieku? Obecna epidemia braku pewności siebie jest wynikiem niesprawiedliwego i niepotrzebnego systemu oceny ludzkiej wartości, który w naszym społeczeństwie przeważa. Nie każdego uważa się za wartościowego, nie każdy jest akceptowany. Nasze pochwały i podziw rezerwujemy dla kilku wybrańców, których los pobłogosławi! przy urodzeniu pewnymi cechami charakterystycznymi, które cenimy najbardziej. Jest to system niebezpieczny i my, jako rodzice, musimy równoważyć jego wpływ.

Rodzice sąsiadujących ze sobą muszą nauczyć się rozmawiać ze sobą o swoich dzieciach. Nie ma szybszej drogi do gniewu matki, jak krytyka jej dziecka przez inną matkę. Istotnie, jest to delikatny problem. Oto dlaczego typowe warunki sąsiedztwa, tak jak w pani przypadku, tworzą małe „sprzężenia zwrotne” między rodzicami a zachowaniem dzieci. Dzieci wiedzą, że nie ma kanałów porozumienia między dorosłymi i korzystają z istnienia tej bariery. Potrzebna jest matka mająca odwagę powiedzieć: „Chcę, aby mi powiedziano co moje dziecko robi, gdy jest poza własnym podwórkiem. Jeśli szaleje z innymi dziećmi, chciałabym to wiedzieć. Jeśli okazuje lekceważenie dorosłym, proszę mi o tym powiedzieć. Nie potraktuję tego jak plotkowanie i nie obrażę się, kiedy mi o tym powiecie. Mam nadzieję, że będę mogła również podzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat waszych dzieci. Żadne z waszych dzieci nie jest doskonałe. Nauczmy się więc lepiej je uczyć, w czym może pomóc otwarta rozmowa o nich”.

Z drugiej strony, nic nie może mieć większego wpływu na jazdę naszego kierowcy, niż jadący za nim wóz milicyjny z migającym światełkiem. Gdy jego wóz zostanie zatrzymany, ukaże się uprzejma postać rosłego milicjanta. Zdecydowanym, choć grzecznym tonem powie: „Nasz radar wskazuje, że jechał pan z prędkością 90 km/godz na drodze, gdzie obowiązuje prędkość maksymalna 50 km/godz. Proszę o pańskie prawo jazdy”. Nie ujawnia żadnej wrogości ani potępienia, ale tym niemniej od razu kierowca jest ujarzmiony. Nerwowo szuka w portfelu małego dokumentu. Dlaczego pocą ci się tak ręce i schnie w ustach? Dlaczego bije ci tak serce? Ponieważ akcja, którą podjął pan władza jest bardzo nieprzyjemna. Może ona mieć wpływ na twoje przyszłe obyczaje samochodowe.